Bedachtzaam streepte ik uur na uur van de kalender af. Tot ik om vier uur een mail kreeg. Met daarin de vreselijke melding dat goede vriend en poëzieschrijver Aard-Jan Quaak onze aarde voorgoed had verlaten.
De belofte van die dag hield stand. Evenals het gruwelijke gemis.
kon ik de tijd maar onvoltooid maken
met onvermoeide schouderbladen
die nog op omkeerbaarheid vertrouwen
ja, de dagen van hun bodem breken
jou het podium der jeugd opsleuren
alsof de letters nooit geschreven zijn
ik zou nieuwe zinnen in je blazen
en dan elkaar opnieuw
het leven leren spellen
© Nell Nijssen