Wie legt me uit

Gisteren overleed één van Zeelands beste persfotografen: Willem Mieras. Een vakman pur sang. Altijd bescheiden, altijd op de achtergrond. Hij heeft bijna 40 jaar gewerkt voor de Provinciale Zeeuwsche Courant en in diezelfde krant werd melding gemaakt van zijn dood. Kort. Zakelijk. Waarschijnlijk zoals hij het gewild had. Maar het zette mij stevig aan het denken. Over de waan van de dag. Over het onherroepelijke. Over hoe één seconde het verschil uitmaakt tussen ambitieus je vak uitoefenen en definitieve roerloosheid. Hoe de dood je kan raken. Niet te bevatten.

Dan midden in de nacht het vervolg: wat betekent dat Eetplezier nu helemaal als er mensen naast je wegkwijnen aan de meest vreselijke ziekten. Zijn er geen belangrijker zaken in de wereld dan tot in detail te omschrijven wat je gegeten hebt? Hoe uitmuntend het wel niet smaakte en met welke ingrediënten het was samengesteld? Hoe bekrompen kan of wil ik bezig zijn?

Die vraag is gemakkelijk te beantwoorden: natuurlijk zijn er gewichtiger zaken in het leven dan de perfecte gaartijd van de pasta of de belachelijke variatie aan soorten zout. Al eerder gaf ik er blijk van, naast mijn plezier in eten en koken, aandacht te hebben voor o.a. kunst, cultuur en natuur.
Bovendien is een kritische consumentenblik ten aanzien van allerhande wangedrochten die de voedingsmiddelenindustrie ons voorschotelt, mij zeker ook niet vreemd. Zie hiervoor de rubriek Appeltje schillen.

Ik bekijk graag alle aspecten van ons dagelijks leven. Het is daarom dat ik niet langer uitsluitend het plezier in eten of het koken, wil belichten. Na twee jaar bloggen over dit soort zaken wordt het me allemaal te vrijblijvend, te frivool. Bovendien bezit ik niet de kunst om spectaculaire hoogstandjes op culinair gebied aan te bieden. Om over het maken van fatsoenlijke foto’s, maar liever helemaal te zwijgen. Alle reden dus om het roer om te gooien.

Natuurlijk blijft die ene extra-smakelijke maaltijd of dat nieuwe recept, een item dat regelmatig terug zal keren, maar daarnaast wil ik de meest in het oog vallende zaken, de zgn highlights van die dag, beschrijven. Elke dag dus nieuwe verrassingen. Het dwingt mij scherp en doelbewust te observeren. Zonder vooringenomen mening of idee daaromtrent. Zoals een toverbal je telkens doet verbazen van al wéér een nieuwe kleur.

Doel is om gebeurtenissen, ervaringen en gevoelens in een kader te plaatsen, waarbinnen mijn eigen relativeringsvermogen op de proef wordt gesteld. Uiteindelijk hoop ik natuurlijk dat jullie er ook iets aan hebben mee kunnen. Zo niet, ook prima! Geen enkele pretentie wat dat betreft. Ik ben slechts een eenvoudige kruidenierster die liever met haar klanten over de aangeboden waar van gedachten wisselt, dan ze daadwerkelijk verkoopt.

Voor nu: een fijne avond en morgen gezond weer op!