Waar zich vroeger de gedateerde pleisterplaats De Vierbannen bevond, staat nu, als een feniks uit de as herrezen, een robuust, modern ogend restaurant. Alleen de naam is behouden, voor het overige is alles veranderd. Op de begane grond is een brasserie gevestigd, inclusief terras; op de 1e verdieping is het restaurant gehuisvest. Het interieur is strak, met duidelijke verwijzingen naar strand en zee. Veel glas ook romdom, zodat je aan alle kanten prachtig uitzicht hebt over zowel de Oosterschelde als het krekengebied rond Ouwerkerk.
We hebben best trek en besluiten gebruik te maken van het zuurdesembrood met diverse tapenades. Dat wordt meteen al smullen met dit eerlijke, grof gesneden brood van Menno tezamen met de huisgemaakte smeerseltjes.
De Man neemt een voorgerecht. Het wordt een salade van jonge geitenkaas met zoetzure groenten, tomaat en dadel. Een plaatje om te zien. De dames genieten nog even verder van de uitstekende Gruner Veltliner en het brood, maar zien ondertussen hoe er vol overgave wordt gesmikkeld van deze smakelijke starter.
Wat betreft het hoofdgerecht valt de keuze op kabeljauw met risotto, groentes van het seizoen met hollandaisesaus aan de andere kant van de tafel. Aan mijn kant wordt er gekozen voor op de graat gegrilde tongschar met aardappel en een pesto van piquillopepers. Algauw klinkt er een overtuigde zucht als de risotto wordt aangebroken. Deze is lekker smeuïg en ook de kabeljauw is perfect van cuisson. Tezamen met de groenten vormt het een bijzonder gerecht.
Ook de tongschar heeft de goedkeuring. Nagegaard in de oven, zonder de door mij verfoeide grillsmaak. Leuk detail is dat er dicht onder het vel postelein zit verstopt, wat meteen een aangename combinatie blijkt te zijn. Wat betreft de pesto ben ik minder enthousiast. Hoewel piquillopepers een milde, ietwat zoetige smaak hebben, is de pesto ervan wel erg nadrukkelijk aanwezig en overstemt haast de smaak van het delicate visje. Gelukkig is het gemakkelijk opzij te schuiven. De overige groenten, waaronder een meiknolletje, zijn daarentegen weer meer dan ce moeite waard.
![]()
Over de nagerechten is weinig opvallends te melden Maar misschien is dat te wijten aan onze behoefte om de reis voort te zetten. Wij hebben immers nog anderhalf uur reizen voor de boeg en beginnen, onder invloed aan een overdaad aan zonnestralen, zoetjesaan te verlangen naar ons mandje. Ik herinner me nog vaag iets van een candybar, ijs en aardbeien.
Hoe dan ook: bij De Vierbannen is men druk bezig op te stomen naar een culinair adres op niveau. De ambitie is er, de locatie is er, de juiste mensen zijn aanwezig! Nu dit alles nog stevig zien vast te houden. Vastberaden het doel voor ogen houden, stevig op de kiezen bijten als de klandizie het even af laat weten, openstaan voor nieuwe ontwikkelingen, blijven luisteren naar de wensen van de gasten, maar bovenal toch gewoon dóór gaan. Veel succes daar!